Tekst (nederlands)
De zilv’ren zwaan, bij leven zonder noot,
ontsluit haar stille keel bij ‘t naderen van de dood.
Op de waterkant in ‘t riet leunt haar gemoed,
zo zingt z’ haar eerste zwanenzang, tot in den doet:
“Vaarwel o vreugd, o dood kom sluit mijn ogen.
Met al die domme ganzen hier, ben ik ‘t liefst gevlogen.”
vertaling: @ Bavo Hopman