Ständchen (Serenade), Franz Schubert (1797-1828)
Arr. Kirby Shaw
Partituur (348)
Originele partituur via Decibelle
Oefenbestand (MuseScore)
Download musescore-bestand door de link hieronder met:
Rechtermuisknop > Koppeling opslaan als…
Uitspraak
Tekst
Leise flehen meine Lieder
Durch die Nacht zu dir;
In den stillen Hain hernieder,
Liebchen, komm zu mir!
Flüsternd schlanke Wipfel rauschen
In des Mondes Licht;
Des Verräters feindlich Lauschen
Fürchte, Holde, nicht.
Hörst die Nachtigallen schlagen?
Ach! sie flehen dich,
Mit der Töne süßen Klagen
Flehen sie für mich.
Sie verstehn des Busens Sehnen,
Kennen Liebesschmerz,
Rühren mit den Silbertönen
Jedes weiche Herz.
Laß auch dir die Brust bewegen,
Liebchen, höre mich!
Bebend harr’ ich dir entgegen!
Komm, beglücke mich!
Vertaling – engels
Softly my songs plead
through the night to you;
down into the silent grove,
beloved, come to me!
Slender treetops whisper and rustle
in the moonlight;
my darling, do not fear
that the hostile betrayer will overhear us.
Do you not hear the nightingales call?
Ah, they are imploring you;
with their sweet, plaintive songs
they are imploring for me.
They understand the heart’s yearning,
they know the pain of love;
with their silvery notes
they touch every tender heart.
Let your heart, too, be moved,
beloved, hear me!
Trembling, I await you!
Come, make me happy!
Translation © Richard Wigmore, author of Schubert: The Complete Song Texts, published by Schirmer Books, provided courtesy of Oxford Lieder (www.oxfordlieder.co.uk)
Vertaling – nederlands
Zachtjes smeken mijn liedjes
door de nacht voor jou;
naar beneden in het stille bos,
geliefde, kom naar mij!
Slanke boomtoppen fluisteren en ritselen
in het maanlicht;
mijn liefste, wees niet bang
dat de vijandige verrader ons zal horen.
Hoor je de nachtegalen niet roepen?
Ah, ze smeken je;
met hun zoete, klagende liedjes
ze smeken mij.
Ze begrijpen het verlangen van het hart,
ze kennen de pijn van liefde;
met hun zilverachtige tonen
ze raken elk teder hart.
Laat ook je hart bewogen worden,
geliefde, hoor me!
Trillend wacht ik op je!
Kom, maak me blij!
Google Translate van Translation © Richard Wigmore (zie hiernaast)
Achtergrond
In de schaduw van het drietal Haydn, Mozart, en Beethoven, werkte Franz Schubert, een in zijn tijd miskend talent die postuum vooral roem oogst als liederencomponist. Hij zette beroemde gedichten van tijdgenoten op muziek.
Bij de uitvaart van Beethoven was Schubert een van de kistdragers (al hadden zij bij leve niet echt veel persoonlijk contact).
Ondanks de vele jaren die Schubert doorbracht in de Weense muziekkringen lukte het hem niet om door te breken met zijn muziek en hij verkeerde dan ook vrijwel zijn hele leven in grote armoede.
Ziek (door tyfus en als gevolg van behandelingen voor syfilis), voelde de pas 31-jarige componist zijn einde naderen. Hij schreef toen een aantal liederen voor zang en piano. Een van de melodieën zou wereldberoemd worden: ”Ständchen”. Enkele maanden nadat hij ”Ständchen” schreef, overleed Schubert, 31 jaar jong. Zijn grafschrift vermeldt: „De toonkunst begroef hier een rijk bezit, maar nog veel schoner verwachtingen.” Een uitgever bundelde Schuberts laatste liederen en doopte het werk tot ”Zwanenzang”.
De tragiek van Schuberts levensverhaal terug te horen in het lied Ständchen. „De laatste vraag die de dichter stelt, is: „Maak mij gelukkig.” Daarna volgt een slotakkoord, maar de laatste noot die je daarin zou verwachten, komt niet. Het is als het ware een open einde: er komt geen antwoord op de vraag.
Tegen alle verwachtingen in werden Schuberts werken na zijn overlijden zeer populair en van grote invloed op de generatie componisten die na hem kwam zodat hij in 1872 alsnog postuum werd geëerd met een beeld in het Stadspark van Wenen. Hij heeft een eregraf gekregen op de begraafplaats van Wenen waarbij hij op een paar meter afstand van zijn grote voorbeeld Beethoven (her)begraven werd.